تفاوت روانشناسی بالینی و عمومی
روانشناسی بالینی و روانشناسی عمومی دو شاخه از علم روانشناسی هستند که در زمینه های مختلف با یکدیگر همپوشانی دارند، اما تفاوت های کلیدی نیز بین آنها وجود دارد.
در اینجا به برخی از تفاوت های کلیدی بین روانشناسی بالینی و عمومی اشاره می کنیم:
هدف:
- روانشناسی بالینی: تمرکز بر تشخیص و درمان اختلالات روانی و رفتاری در افراد است.
- روانشناسی عمومی: تمرکز بر درک و مطالعه ی رفتار و فرایندهای ذهنی انسان به طور کلی است.
فعالیت ها:
- روانشناسی بالینی: شامل مصاحبه با مراجعان، انجام تست های روانشناسی، ارائه ی روان درمانی و مداخلات روانشناختی، تجویز دارو (در برخی موارد) و … است.
- روانشناسی عمومی: شامل انجام تحقیقات در زمینه های مختلف روانشناسی، تدریس در دانشگاه ها، ارائه ی مشاوره به افراد و سازمان ها، و … است.
مهارت ها:
- روانشناسی بالینی: نیاز به مهارت های تخصصی در زمینه ی تشخیص و درمان اختلالات روانی دارد.
- روانشناسی عمومی: نیاز به دانش و درک عمیق از زمینه های مختلف روانشناسی دارد.
تحصیلات:
- روانشناسی بالینی: برای ورود به این رشته، نیاز به مدرک کارشناسی ارشد یا دکترای روانشناسی بالینی است.
- روانشناسی عمومی: برای ورود به این رشته، نیاز به مدرک کارشناسی ارشد یا دکترای روانشناسی عمومی یا گرایش های مرتبط است.
بازار کار:
- روانشناسی بالینی: روانشناسان بالینی می توانند در بیمارستان ها، کلینیک های روانشناسی، مراکز مشاوره، و … مشغول به کار شوند.
- روانشناسی عمومی: روانشناسان عمومی می توانند در دانشگاه ها، مراکز تحقیقاتی، مدارس، و … مشغول به کار شوند.
در نهایت، انتخاب بین روانشناسی بالینی و عمومی به علاقه و تخصص فرد بستگی دارد.
علاوه بر موارد ذکر شده، تفاوت های دیگری نیز بین این دو رشته وجود دارد که می توانید با مطالعه ی بیشتر در این زمینه، اطلاعات تان را در این زمینه افزایش دهید.